Με το πετρέλαιο να ακριβαίνει συνεχώς και τα χιόνια να έχουν φτάσει πια στο κέντρο της πόλης, τα ξύλα και το τζάκι αποτελούν τη λύση στη θέρμανση των σπιτιών. Αν η σχέση σας με το άθλημα είναι όπως η δική μου με το κρίκετ τότε οι παρακάτω συμβουλές θα σας φανούν πολύ χρήσιμες:

• προτιμάτε τα ξερά από τα χλωρά ξύλα. Τα χλωρά ή φεσκοκομμένα ξύλα περιέχουν μεγάλες ποσότητες υγρασίας με αποτέλεσμα να καίγονται δυσκολότερα και να αποδίδουν λιγότερη θερμότητα σε σχέση με τα ξερά. Αυτό είναι λογικό, καθώς μέρος της θερμότητας που παράγεται κατά την κάυση καταναλώνεται για την εξάτμιση της εσωτερικής υγρασίας του ξύλου προκειμένου να μπορέσει να καεί. Επίσης, η κάυση χλωρών ξύλων έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή μεγάλης ποσότητας κρεώσοτου και ατμοσφαιρικών ρύπων.
• αν ανήκετε σε αυτούς που κόβουν μόνοι τα ξύλα τους τότε θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα ξύλα μήκους 30 εκ. χρειάζονται περίπου 2-3 μήνες για να ξεραθούν (στοιβαγμένα έτσι ώστε να μπορεί να περάσει ανάμεσά τους ο αέρας), τα ξύλα μήκους 60 εκ. χρειάζονται 6-7 μήνες και τα ξύλα μήκος 120 εκ. 9 μήνες. Φυσικά, τα ξύλα που σχίζονται κατα μήκος ξηραίνονται ταχύτερα από ότι αυτά που παραμένουν άκοπα και διατηρούν ολόκληρη την περιφέρεια του κορμού.
• αν κόψετε κορμούς μήκους 120εκ., τους αποθηκεύσετε σε σωρούς για 9 μήνες και τους σχίσετε σε κούτσουρα λίγο πριν τους χρησιμοποίησετε στο τζάκι τότε το πιθανότερο είναι να λάβετε κακής ποιότητας καυσόξυλα μιας και στο εσωτερικό τους θα παραμένουν ακόμα χλωρά.
• τα μαλακά ξύλα καίγονται εύκολα και γρήγορα, παράγουν πολλή θερμότητα, αλλά πετάνε αρκετές σπίθες, ενώ τα σκληρά ξύλα καίγονται πιο αργά και ομοιόμορφα. Κoiνώς, τα μαλακά ξύλα είναι καταλληλότερα για να ξεκινήσετε τη φωτιά και τα σκληρά για να τη διατηρήσετε.
• Σκληρά ξύλα: συμήδα, μελιά, φράξος, δρυς (βελανιδιά), οξιά, ελιά, κερασιά, φουντουκιά, φτελιά, μουριά, χαρουπιά, μηλιά, καστανιά  κ.λπ.
• Μαλακά ξύλα: πεύκο, κυπαρίσσι, έλατο, κέδρος, ιτιά κ.λπ.

οι πληροφορίες βασίζονται σε στοιχεία του U.S. Forest Products Laboratory

photo credit: frostnova / c.c.