Μπορεί οι ανάγκες των λαχανικών να παραμένουν ίδιες, άσχετα με το αν μεγαλώνουν στο χώμα ή σε γλάστρα, οι καλλιεργητικές φροντίδες όμως διαφέρουν. Συνοψίσαμε τις βασικές διαφορές και σάς φτιάξαμε έναν συνοπτικό κατάλογο.

Χώμα: το χώμα που γεμίζουμε τις γλάστρες είναι συνήθως πιο ελαφρύ από το κηπόχωμα, είναι αποστειρωμένο και σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να μην περιέχει επί της ουσίας χώμα! Υπάρχουν υποστρώματα καλλιέργειας που είναι μίγματα υλικών όπως τύρφης, περλίτη & κοπόστ. Τα εδαφικά μίγματα για γλάστρες στραγγίζουν καλά και έχουν διορθωμένο ph.

Πότισμα: το χώμα της γλάστρας ξηραίνεται πολύ πιο γρήγορα από αυτό του κήπου κι άρα χρειάζεται τακτικότερο πότισμα.

Λίπανση: το χώμα της γλάστρας χάνει γρήγορα τα θρεπτικά του στοιχεία, διότι αυτά ξεπλένονται μαζί με το νερό που απορρέι από τις τρύπες αποστράγγισης. Έτσι, οι καλλιέργειες σε γλάστρες θα πρέπει να λιπαίνονται πιο συχνά από ότι οι υπαίθριες καλλιέργειες.

Βοτάνισμα: το ξερίζωμα των ζιζανίων είναι πολύ πιο εύκολο στις γλάστρες από ότι είναι στον υπαίθριο λαχανόκηπο. Λόγω του περιορισμένου χώρου, ο αριθμός των ζιζανίων που φυτρώνουν είναι μικρός και μπορούν να αφαιρεθούν πολύ εύκολα με το χέρι.

Φυτοπροστασία: από τι μια ένας σωστά φυτεμένος υπαίθριος λαχανόκηπος αποτελεί ένα ισορροπημένο οικοσύστημα και τα φυτά είναι πιο ανθεκτικά στις προσβολές, από την άλλη οι γλάστρες δίνουν τη δυνατότητα γρήγορης απομόνωσης των προσβεβλημένων φυτών με αποτέλεσμα να μην επεκτείνονται οι ασθένειες σε όλα τα φυτά. Ωστόσο, οι αρχές τις φυτοπροστασίας παραμένουν οι ίδιες.

Αν είστε κηπουρός που του αρέσει να πειραματίζεται τότε θε έχετε σίγουρα διαβάσει ή ακόμα και δοκιμάσει τη συνταγή για εντομοκτόνο από σαπουνόνερο. Οι αναλογίες που προτείνονται είναι πολλές, όπως και οι συνδυασμοί με διάφορα ενισχυτικά υλικά (οινόπνευμα, φυτικό λάδι κ.λπ.). Μήπως όμως τελικά μπορείτε να βλάψετε τα φυτά, αντί να τα προστατεύσετε;

Τα υγρά σαπούνια που χρησιμοποιούμε για το πλύσιμο των πιάτων είναι πράγματι πολύ αποτελεσματικά στην καταπολέμηση των μαλακόσομων εντόμων (π.χ μελίγκρες, αλευρώδης κ.α.).  Η δράση τους οφείλεται στην ικανότητά τους να καταστρέφουν το κηρώδες εξωτερικό κάλυμμα του σώματος των εντόμων, με αποτέλεσμα  να μην μπορεί να διατηρηθεί η υγρασία του σώματός και τελικά να ξηραίνονται και να πεθαίνουνι. Το ίδιο όμως κηρώδες κάλυμμα έχει και το φυτό! Η καταστροφή του δεν προκαλεί άμεσα το θάνατο όπως στο έντομο, αλλά η σταδιακή απώλεια υγρασίας προκαλεί ξηρανση και πτώσεις των φύλλων.

Τα εντομοκτόνα σαπούνια που μπορεί κανείς να βρει σε φυτώρεια, δεν περιέχουν τις ουσίες αυτές που καταστρέφουν την εξωτερική στρώση της φυτικής επιδερμίδας κι έτσι δεν προκαλούν προβλήματα με την εφαρμογή τους.

Τι να επιλέξετε

Σίγουρα η πιο ασφαλής λύση είναι να χρησιμοποιείτε ειδικά εντομοκτόνα σαπούνια ώστε να μην έχετε καμία απώλεια από τα φυτά σας. Αν πάλι θέλετε να έχετε τη λύση κατευθείαν από την κουζίνα σας, τότε θα είστε προσεκτικοί στις αναλογίες και στη συχνότητα των επεμβάσεων. Καλό είναι να πειραματίζεστε με μικρές ποσότητες σαπουνιού και να κάνετε δοκιμαστικό ψεκασμό σε ένα σημείο του φυτού ώστε να ελέγξετε μέσα στις επόμενες 2-3 μέρες τυχόν σημάδια καψίματος. Αν το φυτό δείχνει ανθεκτικό, τότε συνεχίζετε με τον ψεκασμό ολόκληρης της φυλλικής επιφάνειας.

photo credits :: lovelihood / c.c.

Κατεύθασε η πρώτη  κηπουρική απορία και είμαστε ενθουσιασμένοι! Ο φίλος Κώστας Κ. μάς ρώτησε γιατί μερικές φορές τα μαρούλια που καλλιεργούμε έχουν πικρή γεύση.

Ανοίξαμε λοιπόν τα βιβλία μας και ιδού οι απαντήσεις!

Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην πικρή γεύση των μαρουλιών είναι:

• υψηλές θερμοκρασίες.  Ως γνωστόν, το μαρουλάκι αγαπά τις δροσερές θερμοκρασίες, γι΄ αυτό και θεωρείται χειμερινό λαχανικό. Αν κατά την περίοδο καλλιέργειας επικρατήσουν ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες (πιο πιθανό στις ανοιξιάτικες καλλιέργειες), τότε τα μαρούλια σας μπορεί να πικρίσουν
• έναρξη σποροπαραγωγής από το φυτό. Αν το φυτό μπει στη φάση της σποροπαραγωγής, δηλαδή ξεκινήσει να παράγει σπόρους τότε τα φύλλα του αποκτούν πικρή γεύση.
• ανομοιόμορφο πότισμα. Τα μαρούλια έχουν επιφανειακές ρίζες, για αυτό και είναι ευαίσθητα στην ξηρασία. Αν η περίοδος που καλλιεργείτε είναι ξηρή τότε θα πρέπει να ποτίζετε τακτικά, ώστε να διατηρείτε το χώμα νωπό. Αν καλλιεργείτε σε γλάστρες τότε θα πρέπει να είστε πιο προσεκτικοί με το νερό καθώς οι απώλειες της εδαφικής υγρασίας είναι μεγαλύτερες από ότι στον κήπο.
• ελλιπης λίπανση. Τα μαρούλια, όπως και όλα τα φυλλώδη λαχανικά, αγαπούν το άζωτο. Αν το χώμα καλλιέργειας είναι φτωχό και τα μαρούλια αναπτύσσονται αργά και καχεκτικά τότε θα είναι και πικρά. Αν δεν έχετε χρησιμοποιήσει χωνεμένη κορπιά κατά τη φύτευση τότε ρίξτε τους ένα  υγρό λίπασμα, πλούσιο σε άζωτο, κάθε 15 μέρες.
  
• καθυστερημένη συγκομιδή. Μην αφήνετε τα μαρούλια να υπερωριμάσουν. Όσο καθυστερείτε τη συγκομιδή, τα φύλλα σκληραίνουν και πικραίνουν. Μπορείτε να κόβετε σταδιακά τα εξωτερικά φύλλα, αν οι ανάγκες σας για φρέσκα σαλατικά είναι μικρότερες από την ποσότητα της σοδειάς.

Η κηπουρική είναι ένα παιχνίδι ισορροπιών. Οι υπερβολές, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω φέρνουν άσχημα αποτελέσματα. Επομένως, μην υπερβάλλετε με το πότισμα ή με τη λίπανση γιατί μπορεί τα μαρούλια που θα συγκομίσετε να μην είναι πικρά, αλλά θα είναι σίγουρα άνοστα!

Καλή επιτυχία!

{photo: rasbak / c.c 3.0}