Κατεύθασε η πρώτη  κηπουρική απορία και είμαστε ενθουσιασμένοι! Ο φίλος Κώστας Κ. μάς ρώτησε γιατί μερικές φορές τα μαρούλια που καλλιεργούμε έχουν πικρή γεύση.

Ανοίξαμε λοιπόν τα βιβλία μας και ιδού οι απαντήσεις!

Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην πικρή γεύση των μαρουλιών είναι:

• υψηλές θερμοκρασίες.  Ως γνωστόν, το μαρουλάκι αγαπά τις δροσερές θερμοκρασίες, γι΄ αυτό και θεωρείται χειμερινό λαχανικό. Αν κατά την περίοδο καλλιέργειας επικρατήσουν ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες (πιο πιθανό στις ανοιξιάτικες καλλιέργειες), τότε τα μαρούλια σας μπορεί να πικρίσουν
• έναρξη σποροπαραγωγής από το φυτό. Αν το φυτό μπει στη φάση της σποροπαραγωγής, δηλαδή ξεκινήσει να παράγει σπόρους τότε τα φύλλα του αποκτούν πικρή γεύση.
• ανομοιόμορφο πότισμα. Τα μαρούλια έχουν επιφανειακές ρίζες, για αυτό και είναι ευαίσθητα στην ξηρασία. Αν η περίοδος που καλλιεργείτε είναι ξηρή τότε θα πρέπει να ποτίζετε τακτικά, ώστε να διατηρείτε το χώμα νωπό. Αν καλλιεργείτε σε γλάστρες τότε θα πρέπει να είστε πιο προσεκτικοί με το νερό καθώς οι απώλειες της εδαφικής υγρασίας είναι μεγαλύτερες από ότι στον κήπο.
• ελλιπης λίπανση. Τα μαρούλια, όπως και όλα τα φυλλώδη λαχανικά, αγαπούν το άζωτο. Αν το χώμα καλλιέργειας είναι φτωχό και τα μαρούλια αναπτύσσονται αργά και καχεκτικά τότε θα είναι και πικρά. Αν δεν έχετε χρησιμοποιήσει χωνεμένη κορπιά κατά τη φύτευση τότε ρίξτε τους ένα  υγρό λίπασμα, πλούσιο σε άζωτο, κάθε 15 μέρες.
  
• καθυστερημένη συγκομιδή. Μην αφήνετε τα μαρούλια να υπερωριμάσουν. Όσο καθυστερείτε τη συγκομιδή, τα φύλλα σκληραίνουν και πικραίνουν. Μπορείτε να κόβετε σταδιακά τα εξωτερικά φύλλα, αν οι ανάγκες σας για φρέσκα σαλατικά είναι μικρότερες από την ποσότητα της σοδειάς.

Η κηπουρική είναι ένα παιχνίδι ισορροπιών. Οι υπερβολές, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω φέρνουν άσχημα αποτελέσματα. Επομένως, μην υπερβάλλετε με το πότισμα ή με τη λίπανση γιατί μπορεί τα μαρούλια που θα συγκομίσετε να μην είναι πικρά, αλλά θα είναι σίγουρα άνοστα!

Καλή επιτυχία!

{photo: rasbak / c.c 3.0}

Σας αρέσουν τα καρότα; Θέλετε να απολαμβάνετε φρέσκα τρυφερά καροτάκια, κατευθείαν από το χώμα; Τότε ήρθε η ώρα να προετοιμαστείτε την καροτοφυτεία σας.

Η σπορά του καρότου ξεκινά στις αρχές του φθινοπώρου (όταν οι θερμοκρασίες έχουν πέσει κάτω από τους 25 βαθμούς) και μπορεί να φτάσει μέχρι την άνοιξη (σε περιοχές με βαρύ χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι). Βασική προϋπόθεση για μι καλή παραγωγή είναι το πλούσιο και ελαφρύ χώμα. Μιας και το καρότο αναπτύσσει υπόγεια το εδώδιμο μέρος του, είναι σημαντικό να του εξασφαλίσετε ένα ευνοϊκό περιβάλλον για να παράξει τρυφερές και καλοσχηματισμένες σαρκώδεις ρίζες.

Συγκεκριμένα:

• έδαφος: ελαφρύ, ψιλόκοκκο, καλοδουλεμένο και πλούσιο σε οργανική ουσία (δεν πρέπει να έχει ούτε πετραδάκι)
• θερμοκρασία ανάπτυξης: ιδανικά 16-18 βαθμούς
• σπορά: απευθείας στο έδαφος, σε παρτέρια πλάτους περίπου30 εκ. Όταν φυτρώσουν οι σπόροι και τα φύτρα φτάσουν σε ύψος περίπου τα 7-8 εκ., αραιώστε τα, αφήνοντας απόσταση μεταξύ τους γύρω στα5 εκ. Σπέρνετε ένα καινούριο παρτέρι κάθε 2-3 εβδομάδες για να έχετε κλιμακωτή συγκομιδή.
• πότισμα: διατηρείτε το χώμα νωπό και όχι πολύ υγρό. Το καρότο αναπτύσσεται καλύτερα όταν η υγρασία του χώματος παραμένει σταθερή, χωρίς ακραίες διακυμάνσεις. Για αυτό ποτίζετε σε τακτά χρονικά διαστήματα.
• λίπανση: είναι απαιτητική καλλιέργεια, αλλά δεν συμπαθεί την παρουσία υπερβολικής ποσότητας αζώτου στο χώμα, για αυτό να είστε προσεκτικοί όταν προσθέτετε κοπριά. Χρειάζεται αρκετές ποσότητες καλίου.

Και φυσικά αν δεν έχετε κήπο , αλλά μπαλκόνι, τότε επιλέξτε τους σάκους φύτευσης της haxnicks που είναι ειδικά σχεδιασμένοι για καρότα!!!!

Η μελιτζάνα είναι λαχανικό του καλοκαιριού! Αν θέλετε να την καλλιεργήσετε μόνοι σας, τότε ίσα που προλαβαίνετε να φυτέψετε μικρά φυτάρια που θα αγοράσετε από κάποιο φυτώριο της γειτονιάς. Ο Ιούνιος είναι η τελεύταια σας ευκαιρία. Διαλέξτε ένα ηλιόλουστο μέρος και φροντίστε να μην ξεχνάτε το τακτικό της πότισμα!

Αυτοί πάλι που ζουν σε πεδινές και ζεστές περιοχές και προνόησαν να φυτέψουν τις μελιτζανούλες τους πρώιμα, θα έχουν την ευκαιρία να συγκομίσουν τους πρώτους καρπούς μέσα στον Ιούνιο. Ο καρπός που καταναλώνουμε είναι στην πραγματικότητα ο άγουρος καρπός. Όσο ο καρπός ωριμάζει. χάνει τη σφριγυλότητά του, μαλακώνει και τα σπόριά του διογκώνονται και σκληραίνουν. Μαζέψτε λοιπόν τον καρπό όταν έχει πάρει χρώμα και δίχνει ακόμα γυαλιστερός και σφιχτός!

Κόβετε τη μελιτζάνα μαζί με ένα κομμάτι του μίσχου, σε ώρες που επικρατεί δροσιά. Μην την αποθηκεύετε στο ψυγείο. Προτιμήστε ένα σκιερό και δροσερό μέρος. ® livingreen.gr

Photo credit: jim the photographer / c.c.

Το καλοκαίρι τραβάει τη ντοματοσαλάτα και η ντοματοσαλάτα τη ρίγανη! Αυτή η ταπεινή πόα, που έχει ελάχιστες απαιτήσεις σε νερό, μπορεί να φουντώσει σε οποιοδήποτε ηλιόλουστο σημείο του μπαλκονιού ή του κήπου. Φτάνει σε ύψος τα 50 εκ. και προτιμά χώμα με πολύ καλή αποστράγγιση. Δεν θέλει λίπανση και πολλά νερά διότι θα υποβαθμίσετε το άρωμά της.

Όπως και τα πιο πολλά αρωματικά φυτά, δεν αντιμετωπίζει προβλήματα από ασθένειες και εχθρούς. Αντίθετα, τις απωθεί και βοηθά και τα γειτονικά φυτά να παραμείνουν υγιή. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να κόβετε τακτικά τις κορυφές των βλαστών για να διατηρείτε τη συμπαγή μορφή του φυτού. Προφυλλάξτε τη το χειμώνα από τους παγετούς, καθώς οι ρίζες τις παγώνουν εύκολα.

Για να την αποξηράνετε, δέστε τους κομμένους βλαστούς σε μάτσο, κρεμάστε τους ανάποδα σε δροσερό και σκιερό χώρο και θα έχετε ρίγανη για όλο το χρόνο. Αλλά και φρέσκια μπορεί να αρωματίσει και να νοστιμίσει οποιοδήποτε πιάτο. Προσθέστε τη λίγο πριν το τέλος του μαγειρέματος για να διατηρήσει το έντονο άρωμά της.

Η ρίγανη είναι το ιδανικό φυτό για τεμπέληδες κηπουρούς!

photo credit: blumenmiene / c.c.

Η αγκινάρα Cynara scolymus δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ήμερο αγριάγκαθο. Το εδώδιμο μέρος της είναι το άνθος της που πρέπει να το μαζεύουμε όταν ακόμα είναι άγουρο και σφιχτό, γιατί αλλιώς το εσωτερικό του σκληραίνει και δεν είναι κατάλληλο για κατανάλωση.

Η αγκινάρα αυτή την εποχή (Μάιος) έχει απανθίσει και περνά στην περίοδο του ληθάργου. Τά φύλλα και οι βλαστοί ξηραίνονται και το ρίζωμά της μπαίνει σε ύπνο μέχρι να το ξυπνήσουν τα πρωτοβρόχια του Φθινοπώρου! Αν έχετε στον κήπο σας αγκινάρες, κόψτε όλο το υπέργειο τμήμα που ξεράθηκε και μην ποτίζετε καθόλου την περιοχή γιατί δεν θα αφήσετε τη ρίζα της να κοιμηθεί.

Αν είστε ανυπόμονοι ή αν απλά θέλετε να προγραμματίσετε την επόμενη σοδειά, δεν χρειάζεται να περιμένετε τη φύση να βρέξει. Ξεκινήστε τα ποτίσματα τον Αύγουστο, ξυπνήστε τα φυτά σας και μετά από λίγους μήνες θα ξαναέχετε στο πιάτο σας φρέσκες, πεντανόστιμες αγκινάρες. Όταν έρθει ξανά το φθινόπωρο θα σας πούμε τι άλλο πρέπει να κάνετε.

Μέχρι τότε, απολαύστε τη φωτογραφία μιας αγκινάρας που ξεχάσαμε να τη μαζέψουμε στην ώρα της και αυτή μας χάρισε το εντυπωσιακό της λουλούδι!

photo credit: scottjohnson / c.c.

Η πιπεριά ανήκει στην ίδια οικογένεια με την τομάτα και την μελιτζάνα και καλλιεργείται την καλοκαιρινή περίοδο.

Τα χαρακτηριστικά του φυτού με μια ματιά:

• Ύψος: 30- 60 εκ.
• Αποστάσεις φύτευσης: ανά 30 εκ.
• Χρονική διάρκεια σποράς/συγκομιδής: 19 εβδομάδες
• Εβδομάδες για ωρίμανση: 10 εβδομάδες
• Χρόνος πρώιμη φύτευσης σε εξωτερικό χώρο: 2 εβδομάδες μετά από τον τελευταίο παγετό

Οι καλλιεργητικές απαιτήσεις, συνοπτικά:

• Ξεκινήστε τους σπόρους σε σπορεία, σε προστατευμένο χώρο ή αγοράστε έτοιμα φύτρα από το φυτώρειο, όταν είστε έτοιμοι για τη φύτευση.
• Φροντίστε ώστε το χώμα να έχει θερμοκρασία τουλάχιστον 18C όταν θα φυτέψετε. Αν θέλετε να ζεστάνετε το χώμα, καλύψτε το με μάυρο πλαστικό 1 εβδομάδα πριν από τη φύτευση και αφαιρέστε το μετά.
• Ποτίζετε τακτικά για να διατηρείτε το χώμα νωπό και προσέξτε να μην καταβρέχετε τα φύλλα γιατί ευνοείτε την ανάπτυξη μηκύτων. Για καλύτερη γεύση των καρπών, μειώστε ελαφρά τα ποτίσματα καθώς οι καρποί ωριμάζουν. Οι πιπεριές θέλουν συνθήκες καλής αποστράγγισης.
• Βοτανίζετε τις πιπεριές μια φορά την εβδομάδα και καλύψτε το χώμα τους με οργανική ύλη σε συνθήκες πολύ υψηλών θερμοκρασιών.
• Υποστυλώστε τα φυτά με προσοχή διότι είναι αρκετά εύθραυστα ή περάστε γύρω τους έναν κύλινδρο από κοτετσόσυρμα και αφήστε τα να αναπτυχθούν πάνω του.
• Οι πιπεριές δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις λίπανσης. Αν ακολουθείτε το σταθερό ετήσιο πρόγραμμα λιπάνσεων του κήπου τότε οι θρεπτικές ουσίες αρκούν για την επιτυχία της καλλιέργειας. Σε φτωχά εδάφη προσθέστε μια φτυαριά κομπόστ στην τρύπα φύτευσης προτού βάλετε το φυτό. Το ιδανικό ph είναι 6.7- 7.0.

photo credit: public domain photos /c.c.

Αν υπάρχει ένα φυτό που να μπορεί να διαμορφωθεί σχεδόν σε ότι σχήμα μπορεί να βάλει ο νους μας τότε αυτό είναι σίγουρα το πυξάρι.  Το συναντάμε στην Ευρώπη, τη δυτική Ασία και την Β. Αφρική, είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, κατάλληλο για χαμηλούς φυτικούς φράχτες και για περίτεχνα κλαδέματα.

• Φύλλα: μικρά, ωοέιδή, στιλπνά, σκουροπράσινα που φύονται ανά ζεύγη σε αντίθετη διάταξη.
• Άνθη: ασήμαντα, μικρά πρασινωπά που εμφανίζοντια τον Απρίλιο σε φυτά που δεν κλαδεύονται
• Έδαφος: προτιμά τα ασβεστούχα εδάφη, στα δάση φυτρώνει συνήθως κάτω από δέντρα οξιάς.
• Καλλιέργεια: φυτεύεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη σε ηλιόλουστη ή ημισκιερή θέση. Είναι ανθεκτικό στο κρύο.
• Για δημιουργία φράχτη φυτέψτε πυξάρια ύψους περίπου 25- 30 εκ. σε απόσταση 30- 35 εκ. μεταξύ τους. Κορυφολογήστε την άνοιξη για να τονώσετε την πλευρική ανάπτυξη βλαστών και τη δημιουργία πυκνών θάμνων.
• Πολλαπλασιασμός: με μοσχεύματα μήκους 8-10 εκ. τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο σε θερμοκήπιο. Τα φυτά θα είναι έτοιμα μετά από 2 χρόνια για μεταφύτευση στο έδαφος.

Και αν θέλετε να δώσετε τα πιο ιδιαίτερα σχήματα στους θάμνους σας, δοκιμάστε τα συρμάτινα καλούπια της esschert σε σχήματα ζώων που θα σας ξετρελάνουν!